【忆江南自由诗】离别女人去打工

                               (一)
                             凌晨，

                             女人
                             黑暗中爬起，
                             摩挲着
                             穿好衣服，
                             生怕惊醒
                             熟睡的男人。




                             梳洗后，
                             脸上挂着
                             昨夜的幸福。
                             匆匆走进厨房，
                             为男人
                             准备早饭。


                             菜刀，
                             碰伤了手指；
                             烟火，
                             熏黑了脸庞。
                             嘴角
                             却露出了，
                             掩饰不住的微笑。


                                  （二）
                             黎明时分，
                             “桃花儿开”吵醒了，
                             美梦中的男人。


                             揉揉
                             惺忪的睡眼，
                             看看
                             手机上的时间。
                             一骨碌爬起，
                             边穿衣服，
                             边埋怨女人，
                             咋不早点儿叫醒他？
                                 
                             女人不语，
                             微笑着递上，
                             牙刷和口杯。
                             站在一旁，
                            “别着急，
                             赶火车早着呢。”
                             女人轻声细语。
                        
                                （三）
                              男人提起行李，
                              背起背包，
                              站在父母窗外，
                              千言万语
                              化作默默地祝福。


                              男人和女人，
                              手挽着手，
                              肩并着肩，
                              踏着晨光，
                             走向
                             火车开来的地方。


                                （四）
                              来到火车站，
                              女人拉着男人的双手，
                              嘴唇
                              张了有张
                              终于没有说出口。
                              男人深情地凝视着
                              女人的双眸，
                              男人明白女人的心思，
                              无数次的叮嘱，
                              他已耳熟能详。


                                 （五）
                              女人目送男人
                              坐上火车。
                              眼角布满了
                              泪水。


                              火车开动了，
                              女人的眼泪 ，
                              止不住流了下来。


                              男人坐在火车上，
                              扭过头去，
                              已是泪流满面。


                              没有挥手，
                              没有说再见。
                              因为，
                              从未分别。


                               （六）
                              火车消失在
                              茫茫群山中。
                              女人依然在目送。


                               一阵悦耳的铃声
                              响起，
                              男人从衣兜里
                              取出手机。
                              一条短信
                              映入眼帘：
                              “孩他爸，别担心家里
                              一切有我！”
                                       
                             男人泪眼婆娑，
                             回复女人：
                             “放心。我心中只有你！”


                        

抢沙发，问个好！

不错的写意，贴实，深刻，耐品

谢谢您，别只点赞，请不吝赐教，指出不足。