【忆江南新诗】童年

                         刚刚学会走路，

                             吐字还不太清楚，

                             就被送进幼儿园。

                             犹如自由的小鸟，

                             住进豪华的鸟笼。

                             只因那句

                             “别输在起跑线上”，

                              我们就失去了童年。

                             稚嫩的小手，

                             过早握住了，

                             沉重的铅笔。

                             横七竖八的字行，

                             被阿姨批评得，

                            “哇哇”直哭。

                             多想逃离，

                             自由疯玩、任性哭闹。

                             一二年级的孩子，

                             玩耍是——奢望。

                             夜里十一二点，

                             还不能睡，

                             已习以为常。

                             老师啊，

                             求您少布置点儿作业，

                             行不？

                             

                             稍大点儿，

                             节假日全被

                             各类补课班沾满。

                             书法、绘画、舞蹈，

                             样样不落。

                             只为实现，

                             父母心中曾经的梦想，

                             老师心中的奖金和荣誉。

                             拉关系、送厚礼，

                             争上名校。

                             学校自招，

                             疲于应付，

                             恰似奔命。

                             父母啊，父母，

                             我们何时才能，

                             自己做回主？！

                             放飞孩子，

                             救救父母吧！

谢谢您的好评。

表述得很朴实。拜读，问好。

冯金斌 发表于 2015-4-27 16:10
表述得很朴实。拜读，问好。

谢谢冯老师。问好。